Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zastępczo — «zamiast kogoś, czegoś; w czyimś zastępstwie, w charakterze zastępcy» Obowiązki szefa pełnił zastępczo. Tych opakowań używano zastępczo … Słownik języka polskiego
eufemizm — m IV, D. u, Ms. eufemizmzmie; lm M. y «słowo lub zwrot użyte zastępczo w intencji złagodzenia wyrażeń drastycznych, dosadnych lub nieprzyzwoitych» Posłużyć się eufemizmem. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
skrót — m IV, D. u, Ms. skrótócie; lm M. y 1. «forma, postać skrócona utworu literackiego, tekstu, wyrazu» Skrót artykułu. Skrót czyjegoś przemówienia. Skrót porannych wiadomości. Do egzaminu przygotowywał się ze skrótów. ∆ Skrót myślowy «wypowiedź, w… … Słownik języka polskiego
substytut — m IV, Ms. substytutucie 1. D. u; lm M. y «surowiec lub materiał pomocniczy stosowany zastępczo, np. w razie braku właściwego produktu; także towar, który może zaspokoić potrzeby w wypadku braku potrzebnego towaru» 2. DB. a; lm M. owie a.… … Słownik języka polskiego
to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… … Słownik języka polskiego
zatkać — dk I, zatkaćtkam, zatkaćtkasz, zatkaćtkają, zatkaćtkaj, zatkaćtkał, zatkaćtkany zatknąć dk Va, zatkaćtknę, zatkaćtkniesz, zatkaćtknij, zatkaćtknął, zatkaćtknęła, zatkaćtknęli, zatkaćtknięty, zatkaćtknąwszy zatykać ndk I, zatkaćam, zatkaćasz,… … Słownik języka polskiego
